ترومبوسیتوپنی – مروری جامع بر علائم ، علل ، درمان تعداد پایین پلاکت ها.
ترومبوسیتوپنی بیماری است که در آن تعداد پلاکت خون کم است. پلاکت ها (ترومبوسیت ها) سلول های خونی بی رنگی هستند که به لخته شدن خون کمک می کنند. پلاکت ها با جمع شدن و ایجاد پلاگین در آسیب رگ های خونی ، خونریزی را متوقف می کنند.
ترومبوسیتوپنی اغلب در نتیجه یک اختلال جداگانه مانند سرطان خون یا مشکل سیستم ایمنی ایجاد می شود. یا می تواند از عوارض مصرف برخی داروها باشد. هم کودکان و هم بزرگسالان را درگیر می کند.
ترومبوسیتوپنی ممکن است خفیف باشد و علائم و نشانه های کمی ایجاد کند. در موارد نادر ، ممکن است تعداد پلاکت ها آنقدر کم باشد که خونریزی داخلی خطرناکی رخ دهد. گزینه های درمانی در دسترس هستند.
اگر به هر دلیلی تعداد پلاکت خون شما به زیر حد نرمال برسد ، بیماری را ترومبوسیتوپنی می نامند. به طور معمول ، شما در هر میکرولیتر خون در حال گردش از ۱۵۰،۰۰۰ تا ۴۵۰،۰۰۰ پلاکت دارید. از آنجا که هر پلاکت فقط حدود ۱۰ روز زندگی می کند ، بدن شما با تولید پلاکت های جدید در مغز استخوان به طور مداوم ذخیره پلاکت خود را تجدید می کند.
ترومبوسیتوپنی می تواند ارثی باشد یا ممکن است توسط تعدادی از داروها یا شرایط ایجاد شود. به هر علت ، پلاکت های در گردش با یک یا چند فرآیند زیر کاهش می یابد: به دام انداختن پلاکت در طحال ، کاهش تولید پلاکت یا افزایش تخریب پلاکت.
طحال اندام کوچکی به اندازه مشت شما است که درست در زیر قفسه دنده در سمت چپ شکم قرار دارد. به طور معمول ، طحال شما برای مقابله با عفونت و فیلتر کردن مواد ناخواسته از خون شما کار می کند. بزرگ شدن طحال – که می تواند در اثر برخی اختلالات ایجاد شود – ممکن است پلاکت بیش از حد داشته باشد و باعث کاهش تعداد پلاکت در گردش خون شود.
پلاکت ها در مغز استخوان شما تولید می شوند. اگر تولید کم باشد ، ممکن است به ترومبوسیتوپنی مبتلا شوید. عواملی که می توانند تولید پلاکت را کاهش دهند عبارتند از:
برخی شرایط باعث می شود که بدن شما پلاکت ها را سریعتر از تولید شده از بین ببرد یا از بین ببرد. این امر منجر به کمبود پلاکت در جریان خون شما می شود. نمونه هایی از این شرایط عبارتند از:
بارداری. ترومبوسیتوپنی ناشی از بارداری معمولاً خفیف است و بلافاصله پس از زایمان بهبود می یابد.
ترومبوسیتوپنی ایمنی. این نوع در اثر بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید ایجاد می شود. سیستم ایمنی بدن به اشتباه پلاکت ها را مورد حمله قرار داده و از بین می برد. اگر علت دقیق این وضعیت مشخص نباشد ، آن را پورپورای ترومبوسیتوپنی ایدیوپاتیک می نامند. این نوع بیشتر کودکان را تحت تأثیر قرار می دهد.
باکتری در خون. عفونت های شدید باکتریایی شامل خون (باکتریمی) ممکن است منجر به تخریب پلاکت ها شود.
پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک. این یک بیماری نادر است که هنگامی رخ می دهد که لخته های خون کوچک به طور ناگهانی در سراسر بدن شما ایجاد می شود و تعداد زیادی پلاکت استفاده می شود.
سندرم اورمیک همولیتیک. این اختلال نادر باعث افت شدید پلاکت ها ، تخریب گلبول های قرمز خون و اختلال در عملکرد کلیه می شود. بعضی اوقات می تواند همراه با عفونت باکتریایی اشریشیا کلی (E. coli) رخ دهد ، مانند ممکن است از خوردن گوشت خام یا نیمه پخته شده حاصل شود.
داروها برخی از داروها می توانند تعداد پلاکت خون را کاهش دهند. گاهی اوقات یک دارو سیستم ایمنی بدن را اشتباه گرفته و باعث از بین رفتن پلاکت ها می شود. به عنوان مثال می توان به هپارین ، کینین ، آنتی بیوتیک های حاوی سولفا و ضد تشنج اشاره کرد.
خونریزی داخلی خطرناک می تواند زمانی اتفاق بیفتد که تعداد پلاکت شما به زیر ۱۰ هزار پلاکت در هر میکرولیتر برسد. اگرچه نادر است ، اما ترومبوسیتوپنی شدید می تواند باعث خونریزی در مغز شود ، که می تواند کشنده باشد.
اگر علائم یا نشانه هایی دارید که شما را نگران می کند با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه خود شروع کنید. بیشتر موارد ترومبوسیتوپنی توسط پزشک قابل کنترل است. در شرایط خاص ، وی ممکن است توصیه کند که به یک متخصص بیماری های خون (متخصص خون) مراجعه کنید.
از آنجا که قرارها می توانند مختصر باشند و از آنجا که اغلب زمینه های زیادی برای پوشش وجود دارد ، بهتر است برای قرار ملاقات خود آماده باشید. در اینجا برخی اطلاعات برای کمک به شما در آماده سازی و انتظاراتی که از پزشک دارید ، آورده شده است.
از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت ، حتماً س toال کنید که آیا کاری لازم است که از قبل انجام دهید ، مانند محدود کردن رژیم غذایی.
علائم هشداردهنده ای را که مشاهده کرده اید مانند هرگونه کبودی یا خونریزی غیرمعمول یا بثورات را ذکر کنید. علائمی را که به نظر می رسد بی ارتباط با دلیل تعیین وقت شما برای قرار دادن باشد ، در آن بگنجانید.
اطلاعات شخصی اصلی را ذکر کنید ، از جمله بیماری های اخیر یا اقدامات پزشکی مانند انتقال خون ، فشارهای شدید یا تغییرات اخیر زندگی.
لیستی از تمام داروها ، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
با یکی از اعضای خانواده یا دوست خود همراه شوید. به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در هنگام قرار ملاقات ممکن است دشوار باشد. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را فراموش کرده یا فراموش کرده باشید.
سؤالاتی را لیست کنید که از پزشک خود بپرسید. در صورت اتمام زمان ، سوالات خود را از مهمترین تا کم اهمیت ترین لیست کنید.
در مورد ترومبوسیتوپنی ، برخی از سوالات ممکن است بخواهید بپرسید عبارتند از:
پزشک شما ممکن است از آزمایشات و روش های زیر برای تعیین اینکه آیا شما ترومبوسیتوپنی دارید استفاده کند:
آزمایش خون. شمارش کامل خون ، تعداد سلولهای خونی از جمله پلاکت در نمونه خون شما را تعیین می کند. در بزرگسالان ، تعداد پلاکت طبیعی ۱۵۰،۰۰۰ تا ۴۵۰،۰۰۰ پلاکت در هر میکرولیتر خون است. اگر با شمارش کامل خون کمتر از ۱۵۰،۰۰۰ پلاکت داشته باشید ، به ترومبوسیتوپنی مبتلا هستید.
معاینه فیزیکی ، از جمله سابقه پزشکی کامل. پزشک شما علائم خونریزی زیر پوست شما را جستجو می کند و شکم شما را احساس می کند تا ببیند طحال بزرگ شده است یا خیر. وی همچنین از شما در مورد بیماری هایی که داشته اید و انواع داروها و مکمل هایی که اخیراً مصرف کرده اید از شما سال خواهد کرد.
ممکن است پزشک بسته به علائم و نشانه های شما پیشنهاد کند که آزمایشات و روش های دیگری را نیز برای تعیین علت وضعیت خود انجام دهید
افراد مبتلا به ترومبوسیتوپنی خفیف ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند. به عنوان مثال ، ممکن است علائمی نداشته باشند یا به خودی خود بیماری برطرف شود.
برخی از افراد به ترومبوسیتوپنی شدید یا طولانی مدت (مزمن) مبتلا می شوند. بسته به عواملی که باعث کاهش تعداد پلاکت می شود ، ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درمان علت اصلی ترومبوسیتوپنی. اگر پزشک شما بتواند یک بیماری یا دارویی را که باعث ترومبوسیتوپنی شما است شناسایی کند ، پرداختن به آن علت ممکن است ترومبوسیتوپنی شما را پاک کند
به عنوان مثال ، اگر به ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین مبتلا هستید ، پزشک شما را به سمت قطع استفاده از هپارین و تجویز داروی رقیق کننده خون متفاوت راهنمایی می کند. با وجود قطع تمام هپارین درمانی ، ترومبوسیتوپنی شما ممکن است به مدت یک هفته یا بیشتر ادامه یابد.
انتقال خون یا پلاکت. اگر سطح پلاکت شما خیلی کم شود ، پزشک می تواند خون از دست رفته را با انتقال سلول های قرمز خون یا پلاکت جایگزین کند.
داروها اگر وضعیت شما مربوط به مشکل سیستم ایمنی بدن باشد ، پزشک ممکن است داروهایی برای افزایش تعداد پلاکت شما تجویز کند. داروی انتخاب اول ممکن است کورتیکواستروئید باشد. در صورت عدم موفقیت ، وی ممکن است داروهای قوی تری را برای سرکوب سیستم ایمنی بدن شما امتحان کند.
عمل جراحی. اگر سایر گزینه های درمانی کمکی نکنند ، پزشک ممکن است جراحی برای برداشتن طحال (طحال) را توصیه کند.
تبادل پلاسما. پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک می تواند منجر به یک فوریت پزشکی شود که به تبادل پلاسما نیاز دارد
از فعالیت هایی که باعث آسیب می شود خودداری کنید. از پزشک خود بپرسید کدام فعالیت برای شما بی خطر است. ورزشهای تماسی ، مانند بوکس ، ورزشهای رزمی و فوتبال ، احتمال آسیب دیدگی زیادی دارند.
در صورت وجود ، معتدل الکل بنوشید. الکل تولید پلاکت در بدن شما را کند می کند. از پزشک خود بپرسید آیا مشروبات الکلی برای شما مناسب است یا خیر.
با داروهای بدون نسخه پزشک احتیاط کنید. داروهای مسکن بدون نسخه ، مانند آسپیرین و ایبوپروفن (Advil ، Motrin IB ، دیگران) می توانند عملکرد پلاکت را مختل کنند
امیدوارم مطالب این مقاله برای شما مفید بوده باشد و بتوانید از این مطالب حداکثر استفاده را ببرید.
لطفا نظرات و انتقادات خود را در جهت افزایش سطح کیفی مطالب با ما درمیان بگذارید.
منتظر نظرات صمیمانه و سازنده شما هستیم.
ما در وب سایتمان توصیه های پزشکی ، تشخیصی و یا درمانی ارائه نمی دهیم اطلاعاتی که در این وب سایت یا توسط این مربیان منتشر شده است به عنوان جایگزینی برای مشاوره پزشکی در نظر گرفته نشده است و شما قبل از مشورت با یک متخصص مراقبت های بهداشتی ، نباید هیچ اقدامی انجام دهید.مراقبت های بهداشتی ، نباید هیچ اقدامی انجام دهید.
1 دیدگاه
سلام دوست خوبم من امیر هستم طراح و ادیتور مجموعه آکوند
ما در مجموعه آکوند سعی بر این داریم که علاوه بر محتوای عالی مقاله، بهترین و جذاب ترین عکس ها در زمینه های علمی، پزشکی، ورزشی و… را در مقالات به کار ببریم تا یک مقاله مفید و دلپذیر برای شما عزیزان تهیه کنیم. خوشحال میشم که در مورد عکس ها و طراحی های من نظرتون یا انتقادتون رو بگین.